Een staaltje communicatie [filmpje]

@J&T

Jip is snel afgeleid (doordat ik naar de keuken liep) en laat zijn botje slingeren (geen hoge motivatie) om het te behouden. Lily zat al een tijdje op zijn botje te azen en nam haar kans schoon. Ze was dus vooraf al aan het azen, maar Jip liet zich op dat moment daardoor niet van de wijs brengen. Pas toen zijn motivatie verslapte nam ze haar kans waar.

@Gerdine,

Ik denk ( ) dat het erop gaan liggen een beschermen van de vondst is. De andere hond gaat staan blaffen en wil kennelijk ook dat botje. Ik zou niet te snel iets doen, mede omdat ik graag zou willen zien hoe ze dit onderling oplossen. Mijn honden zijn beiden conflictvermijdend in die zin dat ze het niet hard op hard spelen. Maar lopen de spanningen wel te hoog op zijn de botjes van mij en krijgen ze beiden wat anders (klein, lekker en snel weg) of ik ga een zoekspelltje doen met wat lekkertjes (aandacht erbij weg).

Wat wel voor komt is dat ze beiden bv een pensstaaf krijgen. Dat is iets waar Jip z'n motivatie hoog voor is en hij trekt zich dan ook terug in zijn 'hol' om te eten. Lily eet sneller en gaat dan voor de opening van de bench staan, Jip negeert dit en eet door (liefst heel snel schrokken) en vervolgens gaat ze grommen. Ik wil niet dat ze dit doet en dus ga ik opslitsen. Maar in de regel ben ik het voor door haar vooraf al af te leiden (voorkomen dat ze in de buurt van de bench komt). Ik weet immers dat het risico er in dat ze dit gaat doen.

Zeker kunnen honden heel goed lichaamstaal lezen, maar ik denk dat honden bij het lezen van lichaamstaal bij mensen vooral veel gebruik maken van geurentaal. Wij mensen hebben bepaalde lichaamstaal die overeenkomt met de lichaamstaal van honden (verstijven bijvoorbeeld, of zuchten als de spanning wegglijd), maar bijvoorbeeld de mimiek die wij mensen hebben is vaak niet begrijpelijk voor honden. Als wij blij zijn laten we de tanden zien, als we kwaad zijn rimpelen we ons gezicht en sluiten we juist onze mond, zijn we gefrustreerd, dan zuchten we een keer luid en zo kan ik nog wel wat voorbeelden opnoemen.

Dat zijn non-verbale uitingen die een hond niet heeft of juist andersom gebruikt. Een blije hond hijgt vaak maar trekt niet de lippen terug zodat alleen zijn tanden te zien zijn. Een kwaade hond laat juist de tanden zien ipv de mond te sluiten zoals wij vaak doen en de hond rimpelt zijn gezicht al helemaal niet. En een gefrustreerde hond zal niet hard gaan uitademen maar eerder heen en weer springen en blaffen.

Ik denk dat wij mensen ook bij onze emoties stofjes aanmaken die een bepaalde geur hebben. Een leuk voorbeeld daarvan is angstzweet, wij kunnen met onze onontwikkelde neus vergeleken bij de hond, toch een emotie ruiken. Waarom zouden andere emoties dan ook niet kunnen zorgen voor een stofje met een aparte geur die voor de hond te interpreteren is als horende bij vrolijkheid, blijheid, opgewonden, positief gestemd etc... Natuurlijk spreekt lichaamstaal wel een grote rol, maar soms is onze lichaamstaal niet heel erg overdreven en onze mentale emotie juist wel (een man in het donker die zich goed voor doet terwijl de hond toch als een gek gaat grommen en blaffen of zelf uitvallen).

@ Gerdine: ergens op gaan liggen of staan is ook een vorm van 'mijn geur over dat speeltje heen brengen zodat het naar mij ruikt en dus van mij is'. Je ziet dat ook als honden bijvoorbeeld over een stok heen gaan rollen het een paar keer in de bek nemen en eraan gaan likken en daarna pas ermee gaan spelen. Of als een hond bijvoorbeeld eerst met de voetkussentjes van de voorpoten over een balltje wrijft en het daarna in de bek neemt om te mollen. De blaffende hond? Ach, misschien was hij het er niet mee eens en toch zo opgewonden dat het zich uitte in blaffen .

@Dobber, ik ontken niet dat ook wij geuren afgeven, angstzweet, stress. En deze gaan samen met fysieke verschijnselen. Maar wat jij in je vorige post schreef en wat ik ook al eerder van je gelezen heb ga jij hier veel verder in. En of dit nu wel of niet zo is, het is niet te meten. En dus kun je er geen waarheidsstempel op drukken. We kunnen als mensen alleen iets met datgene wat wij objectief waarnemen en geven daar vanuit onze eigen perceptie een conclusie aan.

Het lastige aan jouw visie is dat het en niet meetbaar en dat er tezamen met de geur nog tal van andere signalen worden afgegeven. Non verbale signalen (zowel heel subtiele als minder subtiele), maar ook lichaams reacties als spieren aanspannen, spanning in de stem (bij de mens). Daarnaast leert een hond ons kennen in ons doen en laten, ons neutrale zijn en ons zijn in emoties. Ze leren onze taal kennen omdat ze niet alleen naar 1 signaal kijken, maar naar het totaalplaatje in de context.

In jouw uitleg op de vorige pagina schrijf je;

Op het moment dat Jip de kop afgewend heeft en via geurinformatie gecommuniceerd heeft naar LJ dat hij accepteert dat het botje van JL is op dat moment, kijkt zij direct weer weg van hem, gaat zitten en negeert hem demonstratief door met de rug naar hem toe te gaan zitten en met haar geurinformatie hem weer te negeren (dus weer neutrale geur die niet laat merken dat er bijvoorbeeld enige spanning in haar opgebouwd t.a.v. bezittingsdrang).

Jij stelt hier dat Jip via geurinformatie naar Lily gecommuniceerd heeft dat hij accepteert dat het haar botje is. Dat Lily vervolgens via neutrale geurinformatie geen enkele spanning meer doorgeeft. En dit terwijl er tal van signalen waren, die zelfs voor ons waarneembaar zijn op grond waarvan je bepaalde conclusies kunt trekken. Hoewel we dan nog steeds niet zeker zijn of deze conclusies de juiste zijn. Namelijk... Lily loopt een aantal stappen naar voren en gaat daar kluiven, Jip loopt naar het botje en snuffelt eraan , Lily kijkt om, Jip stopt met snuffelen, wend zijn hoofd af en zet twee stappen opzij, Lily draait hoofd weer terug, Jip loopt er met met een boogje omheen weg. Dat is wat wij oa objectief waarnemen.

De conclusies die we eruit trekken vloeien voort uit 'de bril' vanwaaruit we er naar kijken, de context waarbinnen gedrag plaatsvindt, de motivatie van het dier (waar wij vaak maar moeilijk in kunnen kijken). Natuurlijk heb ik een streepje voor omdat ik deze twee dieren ken. Deze gebeurtenis zou door een aantal simpele factoren er ineens heel anders uit kunnen zien. Ik die daar niet zo pontificaal bovenop zit (dus wat is mijn rol in het verhaal), een Jip met hogere motivatie, een lily met andere motivatie etc. Juist dat maakt het voor mij boeiend.